Adaptacja to trudny proces. Czas zmian dla maluszków, rodziców i opiekunów. Od dzieci wymaga on nie tylko przystosowania się do nowych warunków otoczenia, poznania nowej organizacji dnia, zaakceptowania innej niż do tej pory pozycji społecznej, ale przede wszystkim wiąże się z rozstaniem z rodzicami. Towarzyszy temu burza emocji z dominacją lęków i braku zrozumienia. Dziecko nie rozumiejąc perspektywy czasu może czuć się porzucone. Patrzymy na ten proces oczami dziecka. Chcemy zredukować negatywne emocje budując okres adaptacyjny indywidualnie, według potrzeb dziecka. Uważamy, że ten niedoceniany aspekt krytycznego wydarzenia życiowego, niesie za sobą konsekwencje rzutujące na dalszy rozwój emocjonalny z całym wachlarzem wpływu na postępowanie w dorosłości.

Dlatego:

• cierpliwie oczekujemy, aż dziecko obdarzy nas zaufaniem,
• adaptacja trwa tak długo jak dziecko będzie tego wymagało - do czasu, aż nie zaakceptuje nowej sytuacji, nie wykaże zaufania do opiekunów. Obserujemy z uwagą dziecko i dostosowujemy się do jego potrzeb,
• odbywa się w towarzystwie rodziców na tyle na ile ma taką potrzebę.

Dobrze zaadoptowane dziecko, będzie czuło się u nas dobrze i bezpiecznie, a w przypadku trudnych chwil, łatwiej je przepracuje przy naszym wsparciu. Razem postaramy się, aby ten etap przeszło bez zbędnej traumy.